Kıskanç sevgili Şiiri - Mehmet Özer

Ben seni sevdiğimi sanırken
Sen beni kıskanırmışsın
Ben de gördüklerini
Kendinde ararmışsın
Bana anlatmalıydın aslında
Tüm duygu ve hislerini
O zaman bulabilirdik belki
Bu hastalığın çaresini
Benim için kültür sendin
Tüm hayatım ve yaşamım
Senin için varolmuşken
Beni arkamdan bıçakladın
Şimdi ayrılığın acısıyla
Kahrolmaktayken ikimiz
Tutturmuşmuşsun bir sosyallik
Aramıza soktun ayrı bir kişilik
İnanır mısın sevenler
Birbirlerini tamamlar
İkimizin eksiklerini
Artılarımız tamamlar
Bunu sen nerden bileceksin ki
Ancak sevmeyi bilenler anlar
Şu küçücük sorunu
Kocaman ettin kafanda
Kaçmayı tercih ettin
Dönüp bakmadan arkana
Bir yastığa ömür boyu
Baş koyacaktık seninle
Oysa sen ilk engelde
Sevgini gömdün kalbine
Şimdi rüyalarında
Gördüğünde resmimi
Hangi yüzle bakacaksın
Yada sokakta yüz yüze geldiğimizde
Nasıl hatır soracaksın
İstemez miydin sen de
Benim yüzüğümü taşımayı
Bırak yalan dünyayı
Allah katında beraber olmayı

Ben seni ne çok sevmiştim
Melekler şahittir kara sevdama
Ferhat dağları delerse Şirininin aşkına
Bu garip kurban olsun
Gözlerinden akan bir damla yaşa.