Kıskanç Sevgi Şiiri - Mehmet Çetinkaya

Sana verdiğim gülü koklarken,
Hani rüzgar, gülün yapraklarını savurmuştu.
Koklayamamıştın. Öylece bakıp kalmıştın.
Sevgimi rüzgarla paylaştığın için, seni affedemiyorum.
Ben, hala o kıskançlıkta duruyorum.
Kalbimde saltanatını süren sen!
Rızkımı kazanmak için çalışırken,
Beynimdeki hücrelerden bile kıskandığım sen.!
Haber ver artık, bu çilem ne zaman bitecek.
Leyla ile mecnun asırlar ötesinde kaldı.
Yeni yüzyılda temsil etmek, bize mi kalmış.
Ben seni kavuşmak için sevdim.
Elinden tutup yağmur altında dolaşmak için sevdim.
Islanmış elbiselerle ocak başında,
Çıtırdayan çam odunlarının sesinden,
Senin sesini kıskanmak için sevdim.
Ateşin gözlerine vuran ışığını kıskanmak için sevdim.
Bir yudum çaydaki sıcaklığı,
Sevgimin sıcaklığından kıskanmak için sevdim.
Sana olan sevgimden rahat olan vicdanım,
Yokluğunda beni yargılar oldu.
Ne olur bir gelsen. Bitse bu hasret.
Sevgimizi, aşkımızı konuşmak güzel.
Fakat geleceği olmayan aşklar bitmeye mahkumdur.
Ben, geleceğimizi aynı şiddetteki sevgimle, iyiyi, güzeli,
Arada bir, çileli hayat yollarını konuşmak istiyorum.
Alacağımız ekmekleri, evimizin boyasını,
Ve nicelerini konuşmak istiyorum.
Bekledikçe artan kıskançlığımdan bile seni kıskanır oldum.
İçimi yakan bu bekleyiş,
Ya seni bana getirecek, ya da beni sana götürecek.
Gel, tam ortada, kıskançlığı boğacağımız yerde buluşalım.
Şah damarımın en sakin olduğu yerde.
Kan hücrelerimin seni sayıkladığı yerde.
Şu anda yediğim yemeğin gıdası,
Mideme gidecek ve hücrelerime karışacak.
Ve seninle tanışacaklar.
Seni onlardan bile kıskanmak için sevdim.
Sevgi kelimesini çerçeve yaptırıp odamdaki duvara astım.
O kelime yalnız senin için.
Kalbim hikmetinden sual olmasa sen diye çarpacak.
Ve diyorum ki;
BEN SEVERSEM EĞER
DERYALAR TAŞAR
BEN SEVERSEM EĞER
AKLIM BİLE ŞAŞAR
BEN SEVERSEM EĞER
ÇİÇEKLER AĞLAR
BEN SEVERSEM EĞER
KALP KAPAKLARIM ÇARPAR
Ben seni bu yürekle seviyorum.
İşte gülüm seni bunun için kıskanıyorum.

15.03.1997 Tavşanlı