Işıltılı bir günaydın öpücüğü ile,
Usulca uyandırdım seni uykundan.
Rüyalarının ürkütücü karanlığıydı,
Alnını gümüş rengi terlere boğan.
Sen gözünü açınca uyandı,
İçimde uyuyan kıskanç kahraman...
Seni alnına düşen,
Ter damlalarından bile kıskanan.
Bir ben sevmeliydim seni bu yeni günde,
Ve bir bana yurt olmalıydı kalp odan.
Bir sen demeliydim ki yüreğimden,
Yorulsun akrep, yorulsun yelkovan.
Bir yağmur yağmalıydı dışarıda,
Şemsiyen olmalıydım üstünde ıslanan.
Öyle bir sevmeliydin ki bu yeni günde,
Ve bir bana gülmeliydi gözlerindeki mercan...
Bir dilek tutmalıydın ki içinden,
Ve bir beni dilemeliydi sabah duan.
Sen uyandırdığım bir güneş olmalıydın,
Yalnız benim için doğan.
Işıltılı bir günaydın öpücüğü ile,
Usulca uyandırdım seni uykundan.
Kayıt Tarihi : 2.11.2002 16:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/11/02/kiskanan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!