Kişisel Fotoğraf Sergisi

Bilmediklerim sınırsız
Okyanuslardan da büyük…
Dalgalara göğüs gererek
Öğrenmeye çalışıyorum…

Bazen sessizlik
Ağır bir yük bindiriyor omuzlarıma
Korkunç mu korkunç bir boşluk büyüyor o an
İçimdeki yalnızlıklara karışıyorum.

Kendimden haberim olmadığı zamanlar
Türlü türlü sorular sökün edip geliyor
Bir sıkıntı ki sorma gitsin
Verilecek yanıtlar çok
Ama nerden başlasam söze
Ayırdında değilim
Us’umla savaşıyorum…

Mevsimler değişiyor usul usul
Sonra renkler de yitiriyor canlılığını
Neresindeyim zamanın?
Alıp götürüyorlar benden bir şeylerimi
Uzun bir koşu bitmiyor ki
Bilmeden yarışıyorum…

Ansızın sıkışıp
Teslim olma an’ı içinde
Kilitleniyor tüm eylemlerim
Öfkem kabarmıyor
Dilim dönmüyor
Göremiyorum
Çizgileri değişmiş
Bir başka yüz sırıtıyor aynalardan
Bu ben miyim
Çaresizlik yaman mı yaman
Alışıyorum.

İki ile üçü topluyorum
Beş etmiyor
Avuçlar dolusu tohum serpiyorum toprağa
Yeşermiyor bitmiyor
Bir taşı fırlatmak istiyorum maviliklere
Yere düşüyor gitmiyor
Yaşam giz’leri barındıran bir orman
Kaybolma korkusunun telaşıyla
Kuytulardan gelen seslere doğru gidiyor adımlarım
Kurtlara çakallara ulaşıyorum

Şiirler yazmak geçiyor içimden
Olmuyor bir türlü olmuyor
Duygularım vurgun yiyor ilkin
Sözcüklerim sönüyor birer birer
Biliyorum ki bütün suç bende
Kendimle dalaşıyorum.

Giriştiğim tüm kavgalardan
Yenik çıkıyorum.
Çekip gitmek pahasına da olsa
Haramilerle uzlaşıyorum

İyi ki varsın ey sevgili
Yalnız sen anlıyorsun dilimden
Benim bütün kuşku boşluklarımı
Yerli yersiz sıkıntılarımı
kocaman bir hiçe çeviren sensin
Bu yüzden işte yaşamak adına
Işığa koşar gibi sana koşuyorum
Evreni yeniden yaratmak
Koklanacak bir gülü bulmak
Ve tüm hislerimi tamamlamak adına
Sonsuz bir sevgiyi seninle paylaşıyorum.
Ben özümü seninle paylaşıyorum