Çıkışı olmayan bir tünelde gökyüzüne bakıyorum,
Ümit azaldıkça koridorlar darlaşıyor,
İnsanların çaresizce kabullenişini görüyorum,
Delirmiş olmamalarına şaşırıyorum.
Epey oldu bu derde düşeli
Gecenin gündüzden uzun olduğunu farkedeli,
Geceleri tüm saklı duyguların
Korkunç çığlıklarını duymaya başlayalı.
Cevabı yaratılmamış sorular soruyorum,
Her şeye bir neden arıyorum,
Nedenleri sıraladıkça şunu anlıyorum,
Kişisel cehennemimde ateşi kendim harlıyorum.
Remzi Burak Korkmaz
Kayıt Tarihi : 26.12.2021 02:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!