Kısır Döngüm / Eksilme Başlasın

KISIR DÖNDÜM / EKSİLME BAŞLASIN

Hayatta en çok dost oldum ben
Belki de bu yüzden aşkı beceremedim.
Sevdim ama… yine de…
En çokta sevmeyi sevdim…
Ver her defasında vazgeçmek zorundaydım.
‘Kısır döngüydü’ bu benim hayatımda,
Değişmesi imkânsızdı.
Ya da değişse ben ayak uyduramazdım.
Öyle de oldu…
Hep ulaşılmaz noktalardaydı sevdiklerim.
Hâlbuki en ulaşılmazı, ilk ulaştığım noktadaymış…
En imkânsızı ellerimi tutup,
Gözlerime bakarken, yüreğime işleyen,
Ve beni sevdiğini söyleyenmiş.
Adım adım bana yaklaşırken,
Aslında hiç ulaşamayacağım noktaya doğru
Uzaklaşanmış en imkânsızı…

Öyle birini sevdim ki;
Korkusuzca ilerledim tüm engellere doğru.
Tüm sevdiklerimin beni geri çağırmasına rağmen
Aldırmadım…
Hiç bu denli teslim etmemiştim
kalbimi aşka…
Dönemezdim…

Ama öyle birini sevdim ki;
En imkânsızı, en ulaşılmazı…
Hayatımdaki ‘en’lerin doruk noktasına ulaşanı…

Çok yol kat etmiştim,
Onun beni gerçekten sevmediğini gördüğümde…
Belki biliyordum başından beri de,
İtiraf etmemiştim kendime…
Çok sonra fark ettim,
Aslında onun kocaman bir yalan olduğunu…
Sahte benliklerde, sahte aşkları sahiplendiğini…
Belki dedim…
Belki beni fark eder…
Bunun gerçek olamayacak kadar,
iyimser bir dilek olduğunu,
En acı ‘son noktayı’ aldığımda,
itiraf edebildim kendime…

Sevdiğin birinin sana varmışsın gibi davranıp,
Aslıda hiç olmadığını yüzüne vurması…
Bu dayanılmaz bir şey…
Dayanamadım…
Ve vazgeçtim yine…
Vazgeçirildim…

Şimdi ‘kısır döngü’me hiç ummadığım bir
sonla tekrar geri döndüm…
Söz verdim artık kendime:
“ Bir daha alışılmışın dışına çıkmak yok! ”
Ve hayatımda ‘sahte’liklere de yer yok…
Benden vazgeçenleri hayatımda tutmaya
Çalışmakta yok!
Sevgimi ve belki ‘sevgi’yi kaybetmemek adına
En son raddeye kadar yok sayıyordum yanlışları…
En sevilen bile bunu hak etmiyormuş…

Şimdi eksilme zamanı sevalim…
Ama en çokta eksiltme zamanı!
Ben gidiyorum…
Eksilme başlasın!

09.02.2009