Yine gece olmus,
Ve o yine düsünceleriyle sarmas dolasti.
Düşündükçe cevapsız kalan;
Ne kadar çok soru vardı.
Bir sigara aldı
Titreyen parmaklarının arasına,
Biraz bekledi düşündü,
Lakin yakmadı...
Baş ucuna bıraktı yanyana,
Çakmak ve sigara.
Bir eli çenesinde,
Dayadı kendini duvara;
Delicesine çareleri aradı,
Aklının çıkmaz sokaklarında.
Bir an oldu;
O sokaklarda çarelerle birlikte,
O da kayboldu.
Ne düşündüğünü biliyor,
Ancak düşündüğünü bilmemekten korkuyordu.
Yatağına uzandı boylu boyunca,
Yorgundu hemde cok yorgundu,
Ama uyumak;
Aklından geçen en son şeydi.
Düşünmeliydi...
Her nereye varacaksa bunun sonu;
Sadece bilmeliydi.
Çıkmazlara düşmek değildi korkusu,
Gerçekler nedense hep acıydı.
Ve yine sabah olmasindan korkuyordu.
Zaman da ne hızlı akıyordu,
Cevapsız ve çaresizce.
O kadar beyhude geçiyordu ki!
Hayat gibi aşk gibi,
Ve her gün yeniden başlıyordu;
Sorular gibi;
Bulunamayan cevaplar gibi...
Kayıt Tarihi : 8.7.2011 00:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)