Kısır Döngü Şiiri - Meziyet Ak

Bir kısır döngü içinde yaşıyoruz,
Biçareyiz bu hayat sahnesinde.
Kimi büyük adam rolü almış,
Kimi ailesine bakacak kadar kazanmış.

Kimi sorumluluk yüklenmiş üstüne,
Kimi ise sorumluluktan uzakmış.
Kimse rolünden memnun değildir,
Kimi der ah bahtım ne karaymış.

Rolünü bırakıp kimse ayrılamaz sahneden,
Ta ki vakti gelip çatıncaya kadar.
Yazılmıştır senaryo oynarsın istemeden,
Çıkmıştır sahnede oynamaya oyuncular.

Birinci perde bebek ağlayışıyla başlar,
İkinci cocukluktur hayata gülerek bakar.
Üçüncüsü gençliktir toz pembe gelir dünya.
Son perde yaşlılıktır doyulmamıştır yaşamaya.

Oysa neler çekilmiş ne acılar yaşanmıştır,
Anlamadan geçmişte günlere şaşılmıştır.
Yine yaşam güzeldir acıları olsa da,
Yürekler kederlerle hüzünlerle dolsa da.

Dört perdelik bir oyun böylece tamamlanmış,
Bir ömür acı tatlı olaylarla yaşanmış.
Herkes kendi rolünü bir umutla oynamış,
Ömür bitince ise sahneden ayrılınmış.