Bir hikayeyle başlar ömür. Yazılmış olur an be an değiştirmek için uğraşırız ya da şikayet ederek tüketiriz ömrümüzü.
Hepimiz zannediyoruz ki yazsak roman olur .Doğru hepimiz yazsak her hayat roman olur Farkındalıklarımız yok ,kendimizi tanımıyoruz,her zaman başka hayatlarda yer arıyor kendi hayatımızı yok ediyoruz. Her yeni başlangıcı ya da sonu suç olarak algılıoruz. Mütemadiyen iyiyi de kötüyü de başkalarında arıyoruz.
Peki hiç sorduk mu kendimize…
Biz kimiz hangi şartlarda yaşıyoruz .Şartları oluşturduk mu Mevcut şartlarımı zorluyoruz.
Peşin hükümlüyüz değil mi ?
Yaşadığımız her şey aslında kendimizin gibi .Kötü haber var o zaman sadece bizim için uygun görülen karakteri oynuyoruz.
Evrensel kuralların sınırsız seçim hakkına doğduktan sonra .İnsan hayatındaki en önemli şeyin aile olduğuna inandırılıyoruz .Haklılar bizi büyütenler çünkü; bir başka zaman diliminde onlarda aynı prensiplere doğdular. bU Bu hayatı kabul edenler bizim simamıza bürünmüş yalancı karakterle, geç kalınmış olsa da kendini farkedip karşı gelenler asi oldular ve hiç yaşayamadan idam edildiler.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta