Kısır Döngü 11/04/18 Şiiri - Zehra Gül Oğuz

Gökyüzünde mücevher gibi parlayan Venüs,
ben yaşama sevdalıyım dostum!
Gel gör ki yorgun düştüm.
Olsun varsın! Bahar geldi,
çiçekler de tekrar açtı...
Gördüm dansa kalkmış zambakları,
dalına sığmamış yedi veren dutları
ve duydum kuşlar da ötüyor...
Oturdum saksağanı izledim;
sabahın kaçıydı bilmem
rüzgar denizi okşuyordu.
İki vakte kalmaz toparlarım
toparlarım değil mi dostum Uranüs!
Ama güneş her gün doğuyor,
ve ben de uyanıyorum!
O zaman bu umudun habercisi olmalı;
ölümlere rağmen doğumlar,
gecenin ay ve yıldızları,
gözyaşının yoldaşı kahkahalar,
çiçeklerin misafiri arılar...
Ağaçlar çam akıtıyor sanki üzülüveriyor,
yapraklar da yoruluyor sonbaharda;
sarılıyor dostum Gaia yorgunlara ve tohumlara
onları kucaklıyor, öpüyor, yeşertiyor...
Ben bu döngüye sevdalıyım kızıl gezegen;
Mars anlıyor musun beni?
Savaşı sevmiyorum dostum
ben yaşama sevdalıyım
Ah Tethys, dostum! Ne kadar güzelsin.
daha sonra uğrayacağım sana
torunun Daphne çiçeklerini açmış;
sonbaharda meyvelerini toplayacağım.
Evvela ilkbaharda toparlanacağım.

Tutaste

(Kısır Döngü/11.04.18)