Yine gece.
Ve yine uyumayan düşünceler.
Söz dinlemez kalbim,
Umut kovalıyor hala.
Hem de bu karanlıkta.
Ne çare ki;
Yol bir kara,
Gönlüm bin kara bu sokakta.
Ama artık zincirledim gönlümü.
Bir daha ne onun,
Ne de umudunun koşamaz ardından.
Unuttuğum bir şey var sanki.
Belki de unutmak istediğim:
Zincir onun emaneti.
Kayıt Tarihi : 15.5.2006 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!