“Kişinin helaki kendini beğenmesidir…” (Hz. Ali r.a.)
Marifeti menkul bilse kendinde,
Nefsini beğenen helake gider…
Hem beşeri hem de Allah indinde,
Nefsine güvenen helake gider…
Kendine sorsanız bilir gaibi,
Demez ki bu beden ruhun naibi!
Bilmez ki varlığın kimdir sahibi,
Nefsine yaslanan helake gider…
Halı diye sunar aslında hasır,
Söz söyler kendince anlamsız, kısır!
Sütten bile aktır bulunmaz kusur,
Nefsiyle beslenen helake gider…
Divane, serseri azı beğenmez,
Kendisi zemheri yazı beğenmez,
Sanarsın mahperi nazı beğenmez,
Nefsiyle süslenen helake gider…
Yol bulup eline alınca gemi,
Cehalet tavında demlenir demi!
Devasız dert olur bulunmaz emi,
Nefsiyle hırslanan helake gider…
Şahan’ım Hakk için üstlen zahmeti,
Üstlen ki sel olsun Hakk’ın rahmeti…
Uyandır nefsini, görsün vahmeti,
Nefsiyle ıslanan helake gider…
Kayıt Tarihi : 28.2.2016 22:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!