Kışın Türküsü Şiiri - Ergül Arslan

Battım boylu boyunca öldüren kışa
Geldi şidettin doruklarında seyrederek
Geldi tüm dünya soyundu giyitlerinde
Hele yaşlı ağaçlar soyundu bilgeliğe
Göründü ruhların azametiyle
Sabi kaldı tüm fideler
Kısır kesti nebatat
Toprağın koynuna nakşolmuş
Verimli ovalar bağlar
Atmosferin mavisine dolanan dağlar üzgün kaldı
İnim inim inledi tüm yeryüzü
İnim inim tattı gazabı
Yatı uykusuna tüm yeryüzü
Yeniden doğmak için en mahsun bahara

Batım boylu boyunca ruhuma heybet veren kışa
Ayaz kemirdi ellerimi
Gözetledi yollarımı
Korkunç soluğu ayaz
Destanlar yaktı çığlık çığlığa kainatın şifresini veren
Döktü sihrini burgaçlar savurarak en aslan sesiyle
Apak örtülere büründü tüm ülkem
Apak denizler doğurdu ışıkla harlayan
Gecede yakamozlara bezenen

Dedi
Vakti geldi mi
Ben söylerim sözümü
Sipilin bağrına oyulmuş kıybele gibi
Gezerim tüm alemi
zmandan mekandan manadan sıyrılıp geldim

İşte başladı mevsimlerin en gaddarı kışın büyülü dramı
Çıktı sahnesine yeryüzünün
Oturdu tahtına yılın
Sunuyor eserini en heybetli haliyle
Senaryosu soğuk
Araçları ayaz
Yardımcısı buz