KIŞIN GÜLÜŞLERİ
El değmemiş topraklarda filizleniyordu sözün,
Ve gözlerinden yüreğine süzülüyordu hüzün.
Hiç çizilmemiş sayfalarda şekilleniyordu yüzün,
Ve sözlerinden gözlerine -her şey- ayrılığı düşündürüyordu.
Keşfedilmemiş bir sırrın yansıması gibiydi bakışların;
Yeşermemiş bir dalın sarkması gibiydi sırtında taşıdıkların;
Kimine göre pamuklar kadar hafif;
Sana göre günahlar kadar ağır!
Dillenseydi bakışların,
Hüzne doyar; aşk koşardı belki de.
Sözlenseydi kışın gülüşleri baharlarla;
Sana açardı gül yüzünü güneş belki de.
Kayıt Tarihi : 20.10.2009 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!