Kışın görüşelim Şiiri - Orhan Özçelik

Benim kışlarımdır sensizlikte her akşam,
Gün batımından sonra başlar buzu ayazı.
Boyumu geçer,yüreğimi deler de geçer,
Sabahlara kadar sürer içimde fırtınası.

Dinmez saatlerce,durmaz içimde,
Doldukça dolar özlemin avuçlarıma.
Yağar beyazdan tel tel saçlarıma,
Kapatır,yol vermez umutlarıma.

Benim kışımdır olmadığın akşamlar,
Sabahı bulmaz giderim derim,dursun zamanlar.
Yüreğimde eriyen ateşten geriye kalan dumanlar,
Tüter maviden bahara doğru,
Yine bana kalır hicranlar,
Yine bana kalır salkım saçak yağışlar.

Sabaha bitecek mi bu kış,
Hangi sabah olacak ki yağmadığın.
Gözümden uyku olup akmadığın hangi sabah.
Avuçlarımın ateşi dondururken bir avuç sudan,
Yüzümde çırpınışlar kalır eriyen hasretimden.
Dün akşamın karakışında,
Mavi düşlerim açarken,
Öldüm dirilişinde hayalinin.
Baharda kış oldu sensiz gecelerim,
Mavi kışta beklerim,kardelenim.