önce ağladım
uzun sürmedi
hıçkıra hıçkıra güldüm
çocukluk işte
konuşmayı sökmeden
ağlamanın kitabını yazmışım
gözlerimi açmadan
gülmeyide açtıktran sonra
yazdım kitabını
iki yüzlü gülmenin
acı hırs hasret yas mutluluk
ezbere ağlattı beni
maddeye de maneviyatta da
paraya da kimyasala da
içkiye de sıgaraya da
bağlatırmış ağlamak
dar olmuş yeri
mutluluğun ve sevginin
yüreğimiz de zihnimiz de
ağlamak gülmek
alışkanlık değilmiş
kişiliğimizin eseri
doğar doğmaz.
01-01-2008
Kayıt Tarihi : 1.1.2008 22:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
geçmişten bügüne sırlar devam ediyor yaşamımız sır çözmekten ziyade sırların olmadığını bulmaktır kaderede kederede boyun eğmetense onların nasıl oluştuğunu bulup üstünlüğümüzü kanıtlamak ben yaşıyorum ve ölüyorum acaba bunlar hangi bakış açısından doğru zihnimizin tedarik ettiği kadar doğru olabilir ama tam doğruyu kimse bulmak istemiyormu yaşayan ölüler kim ölüyken yaşayanlar kim kim kim kim sen ben o herkez 2 sinden biri olacak tercihler bunaltmazsın çünki insan bunalıma girmez bunalım insanA GİRER SEN İZİN VERİRSEN. sır yoktur insan için. ben kapalı kapıların kilidiyim o kapılar teker teker açılacak ve bizzat kendim tarafın dan kapatılacak insan Anahtardır bu sözler herkez için geçerli ufkumuz sınırsız esiri olmadık ça cahilliğin ve aptallığın. KISACA BEN GELDİM ama bir nedeni vardır elbet deyip dünyayı hep beraber küçültelim var olmamız raslantı değildir. sevgi de. not; lütfen hatalarım varsa beni uyar mayın noktalama vürgülleme vs. ben önemli bir yazar veya şair değilim o hatalarımdan dolayı özürdilerim beni böyle kabul edin ben sizin varlığınızı hissederim siz beni hissedin yeter. uykularınız huzurun habercisi olsun.
TÜM YORUMLAR (1)