Kışı sevmem Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

kimine göre eğlence
kimine göre çile
gökten yağan kar
ayakabısının altı delik
su çekmiş çorabı islak
ayaklarının sızısı
yüreğine vuruyor
okula giden çocuğun
sevmiyorum kışları aslında
köşe başında simit satan
çocuk aklıma geliyor
evsizler
sobaları yanmayan
penceresi kırık kapısı bozuk
derme çatme evlerde
yaşayan insanlar
gelir aklıma
umuduna kar yağan
emekçiler gelir
işçiler gelir
beyaz kefen gibi
üzerimizi örten kar
beyazı severim ama
kışı sevmem
ölüm gibi soğuktur yüzü
çilesi kendi gibidir
fakirin emekçinin
çilesidir kar