Kişi Sevdiği İle Şiiri - Salih Yıldız

“Kişi sevdiği ile beraber”miş ahrette
Öyle ise dostlarım bana müsâde edin
Çıkıyorum yollara gözüm yok şan şöhrette
Visal diye tutuşan cana müsâde edin
Yanlış yere astığım aşkı iade edin.

Doğdum anamı gördüm âşık oldum ben ona
Ama her gün önümde halsiz mecalsiz kaldı
Sonra babam dağ gibi kallavi geldi bana
Birçok yükün altında baktım ki halsiz kaldı
Geçmişte benim gibi onlarda dalsız kaldı.

Kardeşlerime baktım her biri başka âlem
Onların arasında yok benim aradığım
Nasıl istenmiş ise öyle olmuş sülalem
Buharlaştı kayboldu çok ümit bağladığım
Terk etti has yâr diye sarılıp ağladığım.

Yaban ellerden seçtim, ince eledim bir yâr
Gördü küçük hatamı terki diyar eyledi
Düz yolda ilerlerken üzerime göçtü yar
Gönlüm sevgiden aşktan kaçtı firar eyledi
Dünyalık her bir işten çokça zarar eyledi.

Burada iş karışık dost düşman belli değil
Orada öyle değil her şey sade ve duru
Bin bin’dir yüz de yüz’dür on değil elli değil
Kalan azık tam helal ışığı kendi nuru
Kişi sevdiği ile yaşayacak süruru.

Hakiki dostlarıma söyleyecek sözüm yok
Zaten onlar benimle bense onlara meftun
Geçici güzelliğin bir şeyinde gözüm yok
Ebediyet cezbeli garibi ona tutun
Zerre ile uğraşma duruyor iken bütün…