Buzdağları vardı gönlümün sokaklarında
Poyraz fırtınası esiyordu öldürürcesine
Mabedimin donmasını bekliyordum sessizce
Kışı beklerken buldum gönlümün baharını
Sonra sen geldin donmuş yüreğime
Bir sam yeli gibi estin gönül sarayımda
Buzdağlarımı erittin kahve bakışlarınla
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta