Kişi Şiiri - Hüseyin Kotan

KİŞİ

Abdestiz durmak olmaz divana
Kişi abdestini kendi alacak
Vekalet, kefalet geçmezki burada
Kişi namazını kendi kılacak

Karışmaz orada ne sap ne saman
Konuşur azalar verilmez aman
Huzuri mahşerde kurulur mizan
Kişi hesabını kendi verecek

İşledin günahlar, pişman olmadın
Zalimdi nefsine düşman olmadın
Kur’andan sünnetten çare bulmadın
Kişi ektiğini kendi biçecek

Servetin, kazancın yele salınca
Varisler birleşip payın alınca
Günahı, vebali sana kalınca
Kişi defterini kendi yazacak

Mecnun’un Leyla’ya sevdâsı başka
Seversen leyla’yı düşersin aşk’a
Bin sene üstüne, bin daha yaşa
Kişi eceline kendi koşacak

Erler meydanında ismin okunur
Mücrimler, namertler senden sakınır
Kurulup divanlar, sancak açılır
Kişi bölüğünü kendi bulacak

Dinini öğren, insanca yaşa
Kaderde hükmolan gelecek başa
Kabirde, mizanda bekleme boşa
Kişi fermanını kendi yazacak

Yalnızlık yurdunda yaren olmazki
Yalvarsan, yakarsan gelen olmazki
Kaderin hükmünü kimse bilmezki
Kişi ettiğini kendi görecek

Cehalet köşkünde hayat sürenler
İslâm’a hırlayıp, hâkir görenler
Kibire kapılıp, benim diyenler
Kişi ateşini kendi yakacak

Üveysiyem, ikrarımda durmuşam
Aşk mührünü, can mülküne vurmuşam
Yaşar iken cennet bağı bulmuşam
Kişi fermanını kendi alacak

Hüseyin Kotan