Kişi.. Şiiri - Ali Ulvi Kurtoğlu

Bir kaç kişi güldü.
Bir kaç kişi ağladı.

Kişi kendi gibi bilir herkesi..
Oysa diğerlerinden farklıdır hikayesi.

Kırmızı galaksiler içinden geçerken,
Eflatun, mor ıssız ıssızlıklı ovalardan,
Boşluğa süzülüp, dingincesine ilerdi.
Biraz soluk alıp, yüksek vadileri aştı.
Yüksek sıra dağlar arasında dinlendi.
Etrafı yeşil renklerin her melodisiydi.
Tek kabulleniş kendine yolculuğuydu.
Hedefin var oluşun derin yoksunluğu,
İlahi seçimin ol DNA 'sında gerçekliği,
Tevekkül ile çoğalan gizemli güzeliği,
Az bebeğin hicazının sesi ilk haykırışı,
Ak ihtiyarın gününün tabuta son çivisi.

Kişi kendi gibi bilir herkesi..
Oysa diğerlerinden farklıdır hikayesi.

Bir kişi ağladı.
Bir kişi güldü.

Bu hayat böyle geçip gitti.