Kısacıkmış Hayat Şiiri - Mustafa Pınarlı

Gözümü Açtım tazecik fidan gibi
Yemyeşil yapraklarım vardı
Rengarenk çiçeklerim açardı
Sayamayacak kadar dostlarım..

Ne ben hayatı yaşadım, ne hayatın tadına vardım,
Anlayamadan geçti, bitmez dediğim en güzel yıllarım.
Yaşlandım, şimdi elimde baston yaya kaldım.
Kayboluvermiş etrafımdaki dostlar bir başıma kaldım.

Şimdi sonbahar'dayım, hazan vurmuş,
birbir kurumuş dökülmüş yapraklarım.
Her şeye, herkese sitemim var..! ! ! !
Hani ''O'' Candan seven dostlarım...

Önce yapraklarımı okşadınız,
Sonra güllerimi topladınız,
Soluncaya kadar kokladınız...
Bıraktınız şimdi yapayalnız....

Hayat dedim, seni çok sevdim
Harcamazsın sandım sana çok güvendim.
Oysa ne çabuk harcadın beni
Elimi bağlayıp belimi büküverdin...

Sende yalansın eeyyy hayat
Sende yalansın eeyyy dost
Önce sen beni terkettinnn
Sorada çok sevdiklerim...