Kısaca İstanbul Şiiri - Cem Han

Roma dan kalkıp gelen atlılar,
Dünya güzeli İstanbul da soluklandılar.
Oldu başkenti koca imparatorluğun,
Sonu geldi cahilliğin,vahşetin,barbarlığın.
Roma'ya,Bizans'a,Osmanlı'ya yuva oldu,
Yayıldı şehrin her tarafına,hatıralar doldu.

Dün Sultan Ahmet'de İliştim bir banka,
Hayran kaldım bu camiyi Allah aşkına yaptıran Padişaha.
İslam'ın başkentine vurulan bir mühür oldu,
Aya Sofya'yı yaptırana nazire sundu.
Başımı döndürdü bu güzellik,seyrederken,
İçtim bir avuç su kendime geldim,Alman çeşmesinden.

Sanki duyuyordum yarışan atların nal seslerini,
Neredeyse anlayacaktım, yılanlı sütunun yanındaki Obeliks de ki cizgileri.
Ruhumu sardı Aya İrini de ki konserin tınıları,
Sanki sevgilimin,yerebatan sarnıcın da ki Medusaların saçları.
Topkapı sarayının önünde geçit yapıyor,
Mehteran eşliğinde vezirler ve paşalar,
İşte orada,beyazlar içinde alemler padişahı onları selamlar.

Balat'tan Mişon,Kumkapı dan Kirkor,Pera dan Vasilu,
Bizlerle bayramlar kutladılar, bizlerle oldular mutlu.
Ayrı dinler de ayrı diller de aynı Allah'a yalvardılar,
Allah'ın birliği gibi, İstanbul'un birliğine de inandılar.

Derler ki; Yedi tepe,surlar ve de kız kulesi,
Bitmedi,Galata'sı,Haliç'i,Pera'sı.
İstanbul,İstanbul seni kim anlatabilir ki kısa,kısaca,
Üç imparatorluğun başkenti sığar mı bir kaç satırcığa,
Uğruna romanlar yazsak da hala bazı şeyler gelir hatırcığa.