Kısa ve öz şiirlerim

Acılar olmuş tavan, benim naçizane bedenimde.
Yaşam olmuş yavan, benim güzel memleketimde.
Ölüm olmuş kalan, benim yıkılmış enkazlarımda.
Yalancı olmuş dava, benim cahil köylümde.

Gözlerim körleşti, cahiller birleşti.
Gerçekler değişti, yalanlar yerleşti.
Acılar birikti, sabırtaşları kırıldı.
Şehitler gömüldü, savaştıkları kaldı.

Yaşam ezele doğru yürürken, göğsüm kanar.
Ölüm düzene otururken, korkaklar kaçar.
Zaman durmaya başlarken, acılar taşar.
Bir gün gelirken, öteki gün namertler kaçar.

Delilerin kırdığı kapıyı, zırdeliler onardı,
Allah'ın açtığı kapıyı, kul kapardı,
Namertlerin açtığı yarayı, ölüler kapardı.
Sevdaların açtığı çiçekler, ota boka konardı.

Bu zaman ne zamanıdır böylesine hiddetli?
Bu insan ne insandır böylesine zehirli?
Bu hayvan ne zamandır böylesine ezildi?
Bu yara ne yarasıdır ölümden beterdi?

Bir parça ekmeğe muhtaç, bir parça sevgiye,
Bir parça karaktere muhtaç, bir parça bilgiye,
Bir parça iyiliğe muhtaç, bir parça ilgiye,
Bir parça yüreğe muhtaç, bir parça adalete,

Yaşamdan kopanlar, ölümde derman bulurmuş.
Adaletten kopanlar, yerde para bulurmuş.
Mertliği olanlar, mezarda yer bulurmuş.
Namert doğanlar, iyilikten kötülük bulurmuş.

Hayat bir döngüden ibaret, bir gün bir gece.
İnsan bir fikirden ibaret, bir akıl bir yürek.
Ölüm bir andan ibaret. Bir mertlik bir cesaret.
Kötü bir maldan ibaret. Bir para bir sefalet.

Ölümü dinlemek bazen, yaşamdan soğutuyor.
Gerçekleri görmek bazen, hayatta tutuyor.
Çığlıkları duymamak bazen, insanları öldürüyor.
Gideni durdurmak bazen, geleni unutturuyor.

Gözlerime baktığında gördüğün tek şeydi, ölüm.
Karanlığı aydınlattığında duyduğun tek şeydi, yalan.
Kendini unuttuğunda konuştuğun tek şeydi, zulüm.
Gördün, duydun ve konuştun, kaldı tek şey, yaşam.

Geçmişe geri dönemem artık.
Tekrar seni sevemem artık.
Kendimizi görmeden yaktık.
Bizden kalan sadece 'artık'

Gökyüzünün o maviliğine hayranım.
Güneş olmasa karanlığına kapılırım.
Karanlık olmasa güneşe darılırım.
Gerçek olmasa yalanlara takılırım.
Kendi cehennemimde yakılırım.
Acılarım olmasa mutluluğa karışırım.
Yaşamım olmasa ölüme alışırım.

Gökyüzündeki karanlığı yok ettin sen.
Her günün güneşi oldun sen.
Yaşamın başlangıcı oldun sen.
Her zaman mutlu ettin sen.
Ben ölsem de ölmesem de sen.
Yanımda olsan ve gülümsesen.

Bana yeter bir defa gülümsemen.
Bana beter, bir defa üzülürsen.
Ben biter, bir daha gülemem.
Ben bitsem, bir daha görsem
Bana yeter, bir defa gülümsemen.
Ölümden beter, seni düşlemem.
Benim değil, o güzel gözlerin.
Ben görmesem de yeter sözlerin
Hep mutlu olur musun lütfen?