Çerçeveler hep kırılmış, resimler yerde,
Huzur dolu günler yerini, bıraktı derde,
Hani mutluluk vardı, verilen sözler nerde,
Aşkın bahar mevsimi, kışa mı döndü? ..
Vazoda çiçeklerim, solmuş dökülür,
Vücudumdan sanki, kalbim sökülür,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Aşk da doğar büyür ve ölür...yerini sevgiye bırakamazsa yazık olur elbette...tebrikler.
Sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta