Kısa Metraj Şiiri - Özay Karakuş

onunla aynı masada otururken içimde fırtınamsı bir heyecan başlamıştı.yüzüne bakarken bile utanıyordum gözlerine olan
saygımdan dolayı.heceleri terbiye ederek kelime haznemde
öylece hitap etme gereği hisseder öyle tebessüm ederdim o konuştuğu vakit.o yemek için menüye bakarken bense saçlarına bakardım okşanılası ve oradan çıkıp, elimi tutup beni
otele götürürken merdiven basamakları ayaklarım altında dize geliyor boyun eğiyordu adeta....önce o giriyor odaya sonra ben.....o utangaç sıkılgan kadın edepten yoksun tavırlar sergileyip işaret parmağıyla gel diyor.......

bense en ahlaklı duruşumla hayır olmaz bugün bizim tanışma yıldönümümüz unuttunmu sevgilim deme cesaretini gösteriyordum...ama bir öpücük verebilirim uzat o boyalı dudaklarını...dudaklarım vişne çürüğü ruja bulansın dediğimde utandığımı hissettim arımsı,yüzüm kızardı dilim bocaladı kem kümümsü......artık yeter deme boyutuna gelmiştim ki o bana hadi artık ne olur öp.. öp..öp beni sabahlara kadar öp derken ve tamda ben tabuları yıkmış ateşli dudaklarımı sıcak yangınlardaki dudaklarla temasa yönlendirirken o da ne STOP.. STOOOP... STOPPP..
olmuyor kardeşim ne bu böyle burda aşk filmimi çekiyoz komedimi...lütfen biraz daha ciddi olun lütfennn...diyen yönetmen son noktayı koyuyordu..ikinizde kovuldunuz...