Gülüşünün parlaklığı demir bir balyoz gibiydi.
Gülüyordu ama- amaları çoktu...
Bana çok nedenli kendimi hatırlattı;
O kelebekler sokağında kaç kez öldürüldüğümü,
Ve kaç defa daha uyuşmam gerektiğini unutsam da
'Ve unutmam ben yaşamayı.' desem de unutulduğumu
Onun gülüşünden dolayı hatırladım.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta