Kısa çöp talihi Şiiri - Ahmet Erkoyuncu

kim bilir belki
belki
ölmekte uçmaya benzeyecek.
belki
bir sahil kenarında aynı maviye bakıp aynı, aynı şeyleri mırıldanacağız.
iç çekeceğim ahh diye
sen dilinin ucunda saklayacaksın sevilme duygusunun şehvetini.

dilsiz,kindar ve acımasız bir diktatör olarak aktarılacaksın gelecek kuşaklara.
saçların rüzgar ile sevişirken rüzgarın ileri gitmesini engelleyecek taktığın bandana.
yüreğim de oluşan hayran kitlen sayesinde tekrar iktidara gelip alkış alsanda
muhaliflerle iş birliği yapıp aklıma sızdırılan oy pusulasını yakacağım.
sanırım
dünya emekliye ayrılana kadar sana bakacağım.

kim bilir belki
belki
ölmekte uçmaya benzeyecek.
belki
sende beni arayacak
beni soracaksın bir gün
eminönünden bir vapur kalkacak o an
bir martı balık çalacak kuytuda kalmış acemi balıkçıdan
zaman aman dedirtecek o an
bir şair doğacak
bir şiir yazılacak.

köpüklü bir kahve içilecek.
gözlerine bakılamadığından zehir olsa o kahve içilecek.
sevmediği halde insan bazen seve seve kahve içecek!

kim bilir belki
belki
ölmekte uçmaya benzeyecek.
belki
alfabemiz yeni harflerle karışacak birbirine
sen beni sev(e) mesen de
halklar nakarata eşlik edecek.
birleşecek ellerimiz haykıramayacak bu sefer trapez.

yan yana duran şarap kadehleri gibi birer birer doldurulacağız.
şarap da biz olacağız kadehte.
ılık ılık pompalayacak kanı kalp
baştan sona lâl olacağız.
bir kış gecesi sindireceksin beni
12 ocak gibi
gün ağarmayacak!
güneş,
güneş gözlüklerinin arkasından bakacak
dünyana.

küçükken ilk söylediğim taksi kelimesi bile bana yabancılaşacak.
ama sen
sen
akreple yelkovanın düşman olduğu sıralarda yeniden düşeceksin aklıma..