Kısa bir yolculuktan

Marmara’nın ortasında sallanıp dolaştım
Bir poyraz ki
Martılar çoktan kaçmıştı
Ben de İstanbul’dan
Göklere uzanıp tutunamadım
Başıboş köpekler gibi yalnızdım
Ölümü bırakıp yaşamla koklaştım
Bıktığımla yani
Komşunun bahçesinden hiç yapmadığın
Dikeni yüreğimde saklı kalan
Benim için bir gül kopardığını hatırladım
Terk edip gitsem acılarımı buradan
Sanki bensiz yapamazmışsın gibi
Yazık olurdu sana dedim kıyamadım
İnsanların duaları kulaklarıma doluyordu
Kimilerinin dudakları kıpırdıyordu
En rahat bendim tanrıma sığınmadım
Korkum yoktu kaderden ve kederden
Sigaramı şarabımı benim yerime içen de olurdu
Bir de şarkımı unutmasınlar dı
İskeledeydim yağmur yağıyordu
Sarmaş dolaş olduk
Başını göğsüme dayamış
Çileler kollarımın arasındaydı…

5 Ocak 2007 Marmara