Yıllardır süregelmiş dil ifadesine bağlı anlatılan sevgi; nedenlerin olma ihtimaline kendimizi şartlamamızdandır.
Sevgi bize verilmiş bir lütfun ateşidir. Ki buna neden yükleme becerimiz de zaten sınırsızdır.
Zann ederiz ki; Nedenime binaen sevgim budur! O sevilmeyi hakk ediyor(?) Fakatt sevginin içinde yanmakta olan ateşin “Rabb” tarafından sana sunulan armağan olabileceğini bilmez isen, o kıvılcımı körüklemeden söndürmen muhakkaktır.
Zaman gelir alevine alev katamazsın ve sebebine dayadığın 'Sevgi Nedeni ortadan kalktı ve yanılgım hayat buldu” dersin. Sebebin aslında sadece kendine neden dayatması olduğunu bil. Bu sayede biteviye olduğunda sevgi; Kendine dayattığın neden gün gibi yalan olur, ya o mahalde demeyesin 'Ne kadar da yanılmışım! '.
Sevginin nedeni yoktur dostum!
Uzatırdı mevsimölçerlerini
Tıkabasa yaprak arka pencere
İnsan iki kişiyi sevebilir mi
Onunla aşkımız, o diyorum ona,
