Kısa Bir Aşk Hikayesi Şiiri - Kemal Çakır

Bir rüyaymış meğer ikisinin de yaşadıkları
Dalıp gitmişlerdi derinliklerine bu sevdanın
Dünyayı tozpembe görüyorken
Sevmedikleri her şeyi sevmeye başlamışken
Her saniyelerini bu eşsiz sevdaya adamışken
Uyandırıldılar bu rüyadan, gözyaşları içinde.

Birkaç sevdalı bakışla vurmuşlardı birbirlerini
Küllenmiş bir aşkı yeniden canlandırır gibiydiler
Bir anda el ele, göz göze sarmaş dolaş oldular
Hiç kimseye zerre kadar olmadan zararları
İtip her şeyi bir kenara özgürlüğü tatmışlardı
Zirveye varmak içindi son iki günkü yolculukları.

Çok sürmedi yolculukları, kestiler yollarını
Acımasızca kırıp attılar dallarını sevginin
Kanadı her yerleri; gizli gizli, için için ağladılar
Ne yapacaklarını bilemediler uzunca bir süre
Sonra teselliye yöneldiler, inanmaya inanmaya
Mahzun, öksüz ve yetim kalmıştı aşk bu sıralar.

Kısa bir süre sonra da ayrıldılar buruk bir şekilde
İkisinin de uzunca bir süre dinmedi gözlerinde yaş
Eskiye döndüler istemeye istemeye, yavaş yavaş
Kim bilir? Belki de birleşirler yine, günün birinde.

12.08.2012 /Didim - KEMAL ÇAKIR