Karanlık kış günü akşam üstü
Bırak kendini sokaklara,
Git bakalım gittigin kadar!
Freni bozuk kamyonlar gibi
Sevda mı, umut mu, arkadaş mı,
Anılar mı? Nerde...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
rahmetle anıyoruz. ne kışlar biter ne dertler nede şairler susar hayata dair şiirler hep güzel
"Ölüm mü? Doğduğun günden beri
ardından gezer caddelerde."
Bence şiirin en gerçekçi mısrası bu.
Sevda ile alakalı gerçek ise asla değişmez. Çünkü o tıp ilmine göre ve eski hekimlerin teşhislerine göre çok tehlikeli "Melankolik" bir akıl ve ruh hastalığıdır.
Bütün trenleri kaçırdın
Acıklı bir tren gibisin şimdi..,
şu an gecenin şu saatinde beni anlat deseler ancak bu kadar anlatılabilmiş derim
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta