Karanlık kış günü akşam üstü
Bırak kendini sokaklara,
Git bakalım gittigin kadar!
Freni bozuk kamyonlar gibi
Sevda mı, umut mu, arkadaş mı,
Anılar mı? Nerde...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
rahmetle anıyoruz. ne kışlar biter ne dertler nede şairler susar hayata dair şiirler hep güzel
"Ölüm mü? Doğduğun günden beri
ardından gezer caddelerde."
Bence şiirin en gerçekçi mısrası bu.
Sevda ile alakalı gerçek ise asla değişmez. Çünkü o tıp ilmine göre ve eski hekimlerin teşhislerine göre çok tehlikeli "Melankolik" bir akıl ve ruh hastalığıdır.
Bütün trenleri kaçırdın
Acıklı bir tren gibisin şimdi..,
şu an gecenin şu saatinde beni anlat deseler ancak bu kadar anlatılabilmiş derim
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta