Kış Ve Sen Şiiri - Mehmet Berat Karabağ

Sonbahar bitti kış geldi ayaz geldi kar geldi
Ama bir sen gelmedin
Kış mevsiminde kara benzetirdim seni
Kendimi ise masum ,hevesli küçük bir çocuğa
Yağarken heveslendirirdin beni mutlu olurdum
Ama ardından yağmur yağardı
Hevesimi kursağımda bırakırdı
Yağmurun seni eritmesini kıskanırdım
Uzaktan bakardım, kırılırdım
Daha ellerime alamadan eritirdi seni
Bende hep uzaktan izlerdim işte, güzelliğini
Hasta olacağımı bildiğim hâlde severdim seni
Kim bir kar için sağlığını hiçe sayar ki
Çocuksun işte masumsun,safsın bilemezsin ki
Kıskanıyorum işte seni, anlaman lazım değil mi?
Ama anlamıyorsun ki
ya da
anlamamazlıktan geliyorsun
Beynimde fırtınalar kopartıp duruyorsun
Çok düşündürüyorsun beni, ağlatıyorsun
Sen beni kaybetmekten hiç korkmuyorsun