Kış ve Sen Şiiri - Semina Morez

Üşürken içim hangi yaz ısıtsın bedenimi
Hangi gökkuşağı renklendirir ruhumu
Gerçekliğine sevdim kara kış seni
Sahte değil alabildiğine gerçeksin
Beni yakan kaçamadığım sıcak değil
Üşürken aradığım sıcak bir nefessin
Titrerken bedenim, üşürken yokluğunda olmayan sevgilinin
Hayalinin varlığı gül kokulu gülüşünde
Çiçekler açsın gözlerinde diye sevdim kışı
Yalan değil hiçbir halin
Doğru süsün yok belki yaz gibi
Yaprağı dökülüp solduğunda dahi çiçeği
En güzide ağacın kaldığında kupkuru
En duru halini gösterdiğin için sevdim
Ben bilirim ruhunu, içini görürüm senin
Geliyorsun sonunda, Kasımınla karanlığınla sar beni ruhuna
Ateşime har olup kavurdu beni yaz
Bana birde buradan bak
Dışım hep bahar içim kuru ayaz
Bekledim seni koca yaz, karanı bekledim kara kış
Yıldızsız siyah gecede ruhumun kuşağıydı el veren göklere
Simsiyah gecede ala çalan rengiyle
Kora daha mı ateş gerek, bana seni gerek
Söndürmek için ateşini yüreğimin
Kor etmemem için mabedimi diledim hep seni
Boşa mı gönül verdim, zifiri gecede ruhuma eş
Gönlüme yoldaş
Rüzgarın en ferahlatıcısı senden esiyor
Kara kışta ve renksiz gecede ay bile yoksun gökyüzünden
Zifiride sevdim seni
Nasılda yakışacaktı oysa geceme çiçek gülüşün
Olmayışına rağmen benden sana
Bir kutup yaldızı kayıyor masalsı bir hal ile
Korkutup üşütüp ürkütürken
Kara kışın zindan geceleri herkesi
Benim sevdam yine sana yıldızsız siyah gecene
Sahip çık bu mevsimde sana eriyen yüreğime
Buhar olup yağmasın başka mevsimlere
Ateşe düşen su damlası gibi
Tenime değen her kar zerresi cızlatır yüreğimi
Sanki yetecekmiş gibi gücü koca kışın söndürmeye ateşimi
Yine de sevdim seni karanı, kuru ayazını
Kış üşüttü beni, sen ısıttın içimi
Rüzgarın besledi ateşimi, çarptıkça yüzüme estikçe tenimde
Kuru dallar kahverenk de ki kurak yollar
Yorgun ayaklarımın ezip geçtiği cansız, renksiz toprakların
İçindeki sırra vardım, ahiri tattım
Bahar aldatmıyor beni ey kış ardından gelecek olan
Kara kışta hakikat e vardım en sevdiğim mevsim oldun
Beşeri coştum, ilahi vücut buldum
Ne demeli bundan başka
Ervah-ı ezelde mi yazıldın bana
Bundan mı yansam da kül olup gitmeyişin
Bu sebepten midir ki içim katre katre dökülürken toprağa
Buhar olup benden gitmeyişin
Yoksa yine aynı sebepten mi?
Açtığım çiçek koparılıp gitse de yabana
Senin kök salıp kalman toprağıma
Belli, sen çoktandır yazılısın bana
Sen içimi yakıyorsun, kış bana seni sevmeme sebep sunuyor
Kış üşütüyor bedenimi ve sonuç yine sana çıkıyor
Ruhum sende ısınıyor, gönlüm sana eriyor
Aslında kış bana kalıyor, sevilmene sebep
Sebebi de sensin kışa niyet.