Kar ve Hüzün Şiiri - Battal Kılıç

Beyaz bir örtü gibi düşer gecede
Hüzmeleri yutar da bir sır bırakır
Neşeme konar gözlerimde yıkanır
Gülüşüm donar bir şairin renginde

Her tanesi düşer düş gibi kanatlı
Sessizce dokunur saçlarıma kır atlı
Bir mevsimin sayfasındaki sarartı
Usulca kayboldum bir ömrün terkinde

Kulaklarımda bir ses kar senfonisi
Damla damla akar müjgandan tınısı
Suskun durur yar yurdunda kar tanesi
İkrarda yandım kardelen har derdinde

Bir zamanlar sevda bahrinde açan gün
Şimdi donuk gecede sararmış solgun
Ne yâr ne dost, ne vefa var gönül ölgün
Birkaç kardan adam kaldı zar elimde

Usulca kayboldum bir ömür terkinde
Varlığım ne yârin ne baharın berkinde
Her mevsim çiçek açardı gül kentinde
Ve erir karlar nalan kalır ardında