Kış Ve Ölüm Şiiri - Emin Barut

Güz gününde niye dökülür yapraklar sarı sarı
Omuzlara dökülen bu ağırlık neden?
Hangi ömür yaşamadan bitiyor
Hangi ömür ki yaşamadan göç eden.

Böyle midir dünyanın düzeni kanunu
Habercisi gelmeden koşar insanlar
Gülerek ölümü özleyen insanlar varken
Doğmadan ölüverir küçük çocuklar.

Niye dönmüyor giden çocuk, genç ihtiyar
Hangi limandır bilinmez barınakları
Çok bekledik dönmediler sanmam ki dönsünler
Set çekilmişler önlerine koskocaman dağları.

Kış gelince ölüm gelir aklıma
Can veren kuş gibi titreşir her yanlarım
Bitmez kükenmez derken yaşamak
On arşın öteye dökülür kalır umutlarım.

Eyvah! Aldanmış yanılmışız dostlar
Her an biraz biraz daha yaklaşıyoruz
Yetişin ne yapmalı ne yapılır ki
Sıra bende galiba işte gidiyoruz...

Emin Barut