doyumsuz, aç bir hayvanın kış uykusundayım.
tatminsizliğin doyum noktasında,
uçurumun kıyısında parmak uçlarımdayım.
gün gelicek ki,
kızıl kıyamet gülümseyecek şafaktan.
gün gelicek gördüğüme saplayacağım pençelerimi.
bende kalan son sabır kırıntısını,
kefene bürüyüp defnedeceğim toprağa.
bahtsız kaderime,
çileli günlerime,
bir ölüm fermanı yazacağım.
işte o gün,
su değil zehir içmiş gibi yıllarca,
konuştuğunu öldürücek dilim.
Kayıt Tarihi : 11.8.2024 02:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!