Kış Uykusu Şiiri - Resul Yasak

gözlerimin alaca karanlığa bakan kısmında;
yıldızların gökyüzündeki raksını seyreden, çölün ortasındaki bir yolcu gibi bekliyordum olacakları.
kimsesiz, sessiz ve düşe-geldiğim bu boşluklar girdabında sürükleniyor ruhum...
sonsuz bir girdabın esiriyim.sonunu görecek kadar uzun yaşayamam elbette.
tabi ki gözlerim, gereken ihtimamı göstermeyip zamanla güç kaybedecek.
ve kapanacaklar...
yıldızlar ve ay, matemlerinin son çeğrek döngüsünü tamamlamak üzereler.
ilham aldığım bu kainat; sadece hiçlikten ibaret olmamalı.
ki eğer hiçlikse tüm yaşanmışlıklar ve düşünceler ;
ruhumuzu ne zaman tefekkür edeceğiz bu yaratıcıya.
sanırım vakit dolmak üzere.
ziyana doğru gidişimizin ve kaybettiklerimize üzülmeye
başlamak için...