Kış Söylenceleri -II- Şiiri - Meltem Kaya

Kış katran karası ayrılığı getirdi...
Belki katran dumanı çekerken içimize
Belki geride bıraktığımız
Ayrı düştüğümüz sevdaların hüznüyle
Cıgaramızdan derin bir nefes alırken
Bir çocuk parkı ilişecek gözümüze...
Kızaran burnu ve üşüyen ellerine aldırmayan
Kışa tezat bahar kadar canlı çocuklarla dolu...
Kış ortasında yaz gibi çocuklar...
Onlarla çocuk olmamak mümkün mü o anda?

-En zor ayrılıklar tren garında yaşanır-

Kış yalazı rüzgardan kanatlarıyla dolanırken
Bir tren garı ayrılığı demetliyor belki de...
Güneş gibi seni saran sevgiliden
Kavuşma tarihi belli bile değilken
Bir tren garında O...
Bir tren camında sen kalmışsan...
...Ve henüz sımsıcakken ellerin
Yar kokmuşken ellerin
Ayrılıverip ayazlara dalmışsa ellerin
Gözlerin yağmurlara davet çıkarmışken
Tam hoşgeldin derken yağmurlara
Oturduğu koltukta kaybolmuş bir küçücük kızın
Uzayıp giden meliklerine takılınca gözlerin
Bir çift siyah zeytin gibi pırıldayan gözler
Sana bakmışsa düşünmeden gülümsersin sıcacık..
Gülümsememek mümkün mü o anda?
O gözlerdeki sevince dal gibi tutunmamak
O dalda kök salmamak mümkün mü o anda?
Ateşgözlü kuşlar gibi yağan karın
Kanatlarındaki rüzgarda ısınmak da mümkün...
Varsın poyraz serince okşasın tenimizi...

İçimize gömülerek yürüdüğümüz
Kara bir kış akşamında katran karası bir duman
Ev yolunun bitmek tükenmek bilmeyen uzunluğu...
Evimizin önündeki kaldırımın köşesinde
Sokulmuş duran bir sokak kedisinin
Sıcacık çağrısında ısınmamak mümkün mü?
Torbamızdaki ekmeğin köşesini
Onunla paylaşmamak mümkün mü?
O gece tok uyuyacak sarman bir kedinin huzurunda
Bir yudumluk sevinci bulmamak mümkün mü?
Sarmanla gelen dost sevdaya tutunmamak mümkün mü?

Ve susamış gibi sarılabiliriz kaleme kağıda
Yolumuzu gözleyen evimize varır varmaz...
Yazmak için en iyi vakit kış akşamlarıdır...
Yazılmalı aşk ve sevda
Özlem, kavuşma ve yitirme
Yazılmalı umut ve keder
Ayrılık ve sevinç susuzluk gibi yazılmalı...
Yani yüreğimizi akıttığımız sözcüklerle
Aramıza bir kış girmemeli...
Lal bir divit tutmalı ellerimiz..
Yağmur da sevilmeli, hüzün de bir o kadar...
Hüznü ve sevdayı yüklenerek yürünmeli
Başka türlü bahara çıkamayız sevgili...
Hoşgeldin aşk ve hoşgeldin hayat!
Diyebilmek için dosdoğru yürünmeli...
Uzayıp giden kış gecelerinde
Çocukken dinlediğimiz masallar gibi
Usulcacık dalarken uykulara
Umutlu ve tutuşan düşler büyütülmeli...

Serçelere güvenmeli her zaman
Ömürleri varsın kısacık olsun,
Serçelerin kıpırtısında sevinmeli her zaman...
Ne kadar ışıksız olursa olsun olsun gece,
Bir kandil bulabilmeli...
İçimizde bir çocuk hep nefes almalı...