Sevdandan Koy Ömrüme Şiiri - Olcay Kasım ...

Hatırladığım ve hiç beni terk etmeyen o anı hayatıma mucize diye yazdım.
O mucize sendin ve mevsim kıştı hani insanın soğuktan dişleri titrer ya
Benimki de dışarıya kış içe yazdı
Ellerim avuçlarının içinde güneşe düşmüştü sıcak, sımsıcaktı
Yüreğimse yüreğinden geçit vermez olmuştu hiç bir şeye
Sen mevsim diye içimden geçmiştin her dem yeryüzünde

Yüreğimde gülüşün vardı hem de yücelerden yüce
Gülüşün gamze olup gelip oturmuştu yüzümdeki sen dediğim her kareye
Şimdi ise her tarafı gri bir sessizlik kaplamış
Yüreklerimiz sıcak olsa da bir şeyler onu çalmış
Ne açlık ne susuzluk, ne de günlerdir uykusuzluk ve soğuk
Bir şeyler ki yüreğimizden direncimizi almış

Oysa biz seninle zulmün karanlığını tam da böylesi bir kış gününde ışığa çıkartmadık mı
Kargalara gül bırakmadan bülbülden güle durmayı biz seninle yaşamadık mı
Hem de karın yağan yumuşak inci tanesinde bülbüldeki gonca güle sevdalanmadık mı
İnci gülüşlü çocukların avuçlarına hem de böyle bir günde kışı avuçlarına yedirmedik mi

Ve tutsak kalmış yüreklerimizde ben bu mucizeyi çok sevdim
O günü sevdiğim gibi bugünüme de yaşam baharı dedim
Yaşam baharı ki yeniden hediye edecektir geçmişten alacağı olan bizlere

Her biri ayrı bir güzellikte
Tanıdığım yaşamın farklı renkleriyle buluşuyor
Buluşsun, sen sevdandan koy ömrüme
Yaşadığımın yılların hatırına SEN kalayım