Kış Papatyası Şiiri - Yorumlar

Bazı insanlar için duygularını dile getirmek, duygusallığını beyaz kağıtlara aktarmak güzel bir uğraştır. Gerçekleri izlemek, gerçeklerden söz etmek, karanlıklarla aydınlıkların kesiştiği boyutlarda yaşadığımız dünyayı umut ve beklentilerimizle aydınlatmak şair ruhu taşıyan insanların yaşam biçemidir. Acı çekmek varsa huzur içinde ağlamak içimizin zehrini boşaltmak için... Yaşamak ve yaşamın güzelliklerine tanık olmak umut ışıklarımız değil midir? ...++

Düşünüyorum da... Acaba gidenler içinde sevdiklerimiz kalanlardan daha mı fazla... Ne kadar ağır basıyor o tarafın özlemi bazen....


Kutluyorum canım arkadaşım... Sevgimle...

'Kışta sıcak bir papatya..' Hem de papatya....
O beyaz, o narin, o sevginin imgesi... Aşkın ilk falcısı..

Rastlasak bile geçmiyor değil mi içimizin kışı Öğretmenim..
Ne yazık ki..
Kirlenmiş, kendini inkar ederken insanlık..

Tebrikler güzel şiirinize..

Kışın karın altında kardelenleri görmeye alışkınızda, papatyayı ilk kez duydum belki bölge iklimine göre değişiyordur kimbilir ama inanırım papatyalar asi ve dirençli çiçeklerdir, ayrıca sabır direnmenin diğer adıdır, çiçekli ve anlamlı bir şiirdi, canı gönülden kutlarım sevgiler....

Kış papatyaları direnişten vazgeçtiler diye bizde vazgeçemeyiz. Direneceğiz son nefesimize kadar kış papatyalarının açacağı oksijeni üfleyene kadar...Kutlarım öğretmenim şiirinizden dersimi aldım...Saygılarımla.

Suç ne papatyanın, ne de kuşlarındı.
Yok! yaşa başa da hiç yormayın sakın.
Acının tortusuydu yüreğin ihaneti.
'Bu da geçer! ' dedi yarım yamalak kalmış bir umut.
Bir demet kış papatyasıyla dönüverdim eve...
Harika şiirinizi ve yüreğinizi kutluyorum..Sevgilerimle..

Aslında baharlar aynı bahar kışlar aynı, galiba biz yüreklerdeki o çocuk kalan yanlarımızı öldürdük azar azar... Bu ölmüşlüğün ardında kalan tortular, ne baharları eski bahar olarak görmemize ne de kışını kış gibi yaşamamıza imkan bırakmadı...
Dün o papatyalardan fallar tutan bizler, bu gün çay olarak kurusunu içer ondan şifa bekler olduk...
Gerçi bizler karlı kışların çocuğuyuz, kışlarımız metrelerce karla mücadelede geçti. Kardelenlerdir kışın gülü çiçeği, papatyalar yüreklerdeki sevdalarımız kadar bahar ve baharı müjdeci... Ama güzel ülkem yedi iklim, yedi güzellik, yedi ahenk, ve tadına doyulmayan lezzetler diyarı...
Ah birde yüreklere çöreklenen tortular olmasa...
Diyerek güzel şiirinizi ve yüreğinizi Selamlıyor ve Kutluyorum Hümeyra Hanım... Nicelerine diyerek...
Saygımla...

Açtıkları doğaya ve mevsime direnen güç timsali gibidir 'kış papatyaları'... şairin vurgulamak istediği de bu.... DİRENÇ!...

Bekleneler gelmese de, istenenler olmasa da, düşünülenler gerçekleşmese de 'hayat havlu atmamak' da bir dirençtir başlı başına....

Bütün bunlar özümseyip da içindeki umutla eve dönebiliyorsa şair kendisi gerçek bir 'kış papatyası'dır... Dalında hep sağlıkla kalması dileğimle...

Sevgilerimle...

Bir demet kış papatyasıydı aslında umuda çağıran bizi bahar yeli eşliğinde....Umutlar bitmesin diyorum Hümeyra Hanım bu güzel şiirinizle...TEBRİK EDİYORUM.++ANT.

Eskiden her şey güzeldi, ayazı soğuğuna rağmen kış bile güzeldi. Gülerdi insanların yüzü, sıcacık bakışları vardı birbirine. birer tabak acı- tuzlu yemeklerini bile coşkuyla paylaşırlardı. Şimdilerde ise kimse birbirini bile görmek istemiyor, herkes kendi derdine düşmüş. ne papatyalar, ne şarkılar kaldı havada mutluluğu yayan. tüm bunlara rağmen küçük de olsa umut var ya elimizde, işte o yeter diyorum eski günlerdeki mutluluğa. Yüreğine sağlık.