Kış ortasında içimde papatyalar açıyor,
Bembeyaz yaprakları narin, narin.
Sarısı güneş parlaklığında,
Kış utanıyor görünce…
Bahara yakışır masumiyetiyle,
Geçmiş günlerden kalma,
Yeniden dönüşümü doğaya.
Kış ortasında içimde papatyalar açıyor…
Unutulmuş duyguların canlanışı,
Papatya kokusu etrafa yayılıyor.
Kelebekler uçuşuyor her yerde adeta.
Kış mevsiminde yaşıyorum baharı…
Bir şeyler dolanıyor başımda,
Başım dönüyor, koşuyorum kırlarda.
Olacak şey mi aslında,
Kış ortasında içimde papatyalar açıyor…
Dışarı çıkıyorum, üşümüyorum,
Saatlerce yürüyorum, yorulmuyorum.
İçimde hayatın coşkusu,
Her şey daha bir güzel, daha bir başka…
Bir şeyler oluyor bu kışta,
Güneş daha bir parlak gülümsüyor,
Çocuklar daha çok cıvıldıyor,
Ağaçlar daha başka görünüyor…
Ve…
En güzeli…
Kış ortasında içimde papatyalar açıyor…
14/12/2006 – 20.55
Nazan SarıkayaKayıt Tarihi : 27.1.2007 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saatlerce yürüyorum, yorulmuyorum.
İçimde hayatın coşkusu,
Her şey daha bir güzel, daha bir başka…
yüreğinizin coşkusu sönmesin...
selam ve saygılarımla kutlarım...
TÜM YORUMLAR (2)