Feryat mı gerek? Hayır, sessizlik daha ağır,
Ayazın nöbetinde bekler mert olan yürekler.
Boran içinde saklanır namert korkuları,
Kış, herkesin maskesini düşürür bir bir.
Huzur, buz gibi bir vaha,
dokunursan kırılır.
Telaş, her adımda bir gölge,
ve zarar, dost görünen ellerden gelir bazen.
Ziyan olmuş umutlar sayılır geceye,
korku, yalnızlığın diliyle konuşur.
Nasip olur mu yeniden bahara varmak?
Kim bilir,
belki de kış, sadece sabrın mevsimidir.
Kayıt Tarihi : 9.1.2025 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!