Kış Olunca Kalplere, Buruk Duygular Siner

Kış olunca kalplere, buruk duygular siner
Titreyen ışıkların, hüznü yavaşça diner
Gökten yıldızlar gibi, ışıl ışıl kar iner
Âdetâ bir şölendir, rahmet iner doğa’ya

Şâhit olurken gözler, sessiz sâkin havaya
Seyrine doyum olmaz, baksan göle ovaya
Tabiatın tüm yüzü, döner beyaz halıya
Âdetâ bir şölendir, rahmet iner doğa’ya

Kimi çocuklar gibi, kardan bir adam yapar
Kimi kartopu oynar, attığı hedef sapar
Kiminin canı yanar, o anda çığlık kopar
Âdetâ bir şölendir, rahmet iner doğa’ya

İlâhi bir hikmet ki, kar toprağa örtüdür
Nice kaynak sulara, derinden bir köprüdür
Bazen bir masal gibi, bazen bitmez öyküdür
Âdetâ bir şölendir, rahmet iner doğa’ya

Karlar mumlara benzer, an be an erir biter
Kısacık bir zamânda, bir rüyâ gibi yiter
Neş’eyi muhabbetle, hayâli bile yeter
Âdetâ bir şölendir, rahmet iner doğa’ya.

29 Aralık 2018-Kaletepe