Kış Mevsimi Şiiri - Hüseyin Demez

Soğuk bir kış gibi geldi son dönemlerim,
Mevsimden midir yoksa yalnızlık mı üşütür,
Sararmış yaprak dolu bahçem buhulu camdan görüyorum,
Sadece görebiliyorum gidipte dokunmaya yetmeyen bir cesaretim var.

Adını sayıklıyorum geceleri yanan şöminede harlanan odun eşliğinde,
Bir rüya görsem de sen olsan diye dualar,
Bir titremeyle uyanıyorum aniden ve içimde bir ürperti beliriyor,
Kabus mu gördüm, yoksa Mevsimin getirdiği soğuk mudur bilemedim.

Tutuverdim koltuğun kenarından güç aldım ayaklanmak için,
Sanki bir ağırlık çökmüş üstüme hastalık mıdır bilemedim,
Ben galiba ayrılığa dayanamamıştım yıkmıştı beni kalbimden,
E haliyle gitmeseydi de bu hale gelmeseydim diyorum kendime.

Gece bitmiş sabah olmuş gökyüzü aydınlanıyor gibi sanırım,
Şöminede ne odun kalmış nede yanmaya dair bir köz,
Ama içim hala alev gibi bir ateş yakıyor,
Biliyorum bu ayrılığın ateşi ama diyemedim de bir şey.