Kış Mevsimi Şiiri - İbrahim Atılmış

Yüreğim hep kış mevsimi,
gözlerim zemheri...
Ellerim kurumuş, dilim tutulmuş.
Gururum vurur alnımın şavkına
Gözleri bağlı cellat misali
vurur dirhem dirhem acılarımdan...

Kar suyu kuyularda düşüncelerim.
Derin okyanusların dibinde
Beklerim sessizce uzanacak elleri...
Bilirim, bilirim
tutan donar Elimden
donar zifiri yalnızlıklarımda
üşür
Prangada mahkum misali
üşür için için çaresiz...

Kavga kolaydır, hasetlik kolay
zor olan
yola revan olmaktır
zamansız
acılardan sıyrılan gülücüklerden.
ve ayrılık anka misali
çekip gidiyor sualsizce aklımdan...
avuntularım kalıyor dudaklarımda.

Umudum buz dağı şimdi kutuplarda
umudum yarım
Bir tek varlığım avutur beni kendimde
Varlığım unutturur güzün savrulmuş hazan yapraklarını.
Yaraya basılan tütün misali
Unutturur kaybolan yarınlarımı..

Yüreğim kış mevsimi
duygularım ayaz yemiş anılarımda
hasretim kırağı çalmış özlemim donuk
kurumuş gönül pınarım
sözlerim soğuk.
Canhıraş çığlıklar büyür şimdi
Büyür sabahları olmayan yarım uykularımda..