En masum duygular karanlıkları
Aydınlığıyla mükafatlandırıyordu.
Bir garip nota çalıyor sokağımda,
Yalnızlık tüy gibi hafifliyor,
Kentin ışıkları sönmüş olsada,
Sokak lambaları hala açıktı.
Ve karla kaplı gözümün alabildiği her yer...
Edmondo Alen, o sevgililer sevgilisidir.
O bir kadının hassasiyetiyle yürüdü mü?
Beyaz kış masalları yaşatırdı daima.
Ve daima karanlıkları beyaz bir yaprakla selamlamayı yeylerdi.
Ki zaten mevzu basitti, "Karanlıkta mı kaldık?
Öyleyse başlangıç bizimledir..."
Kayıt Tarihi : 22.7.2013 07:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!