Kış Masalı Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Bu uzun bu soğuk bu yalnız ocak gecelerinin
En büyük talihsizliğidir sensizlik
Sanırsın ki gözlerinde yanan ocağım
Kucağında çoğalan kalabalığım
Ömrüme ömür katan sendin.

Değilmiş

Sen çocukluğumda babaannemin anlattığı
Kış masalları kadar yalanmışsın

Senin sıcağın cehennem
Kalabalığınsa kuru gürültüymüş.

Sensizlik huzurmuş meğer
Ahir ömrümde dingin yalnızlığıma

Bir gece daha sabret bana
Bir şiir daha çek kahrımı
Son tebessümdür yüzümden düşen avucuna

Sabah birden başla saymaya
Ve hiç vazgeçme
Son nefesinde anlayacaksın
Bittiğini her şeyin
Ve
Gittiğimi sahiden de

Ölüm kadar gerçek gelecek sana
Bensizlik

Ölümden sonrası
Hak teala bilir kim düşer ateşe
Kim geçer sıratı