Kış Kayış Çocuk ve Kuş Şiiri - Mahmut Nazik

KIŞ KAYIŞ ÇOCUK KUŞ

Madara da soyka dünya madara
Kimine dost kimine de müdara
Kahhara teslim etmiş yularını
Kim bilir kaç çocuk çıkar bahara?

Ne sofra fakir
Ne yürek yoksul
Kanları kaynar Fıkır fıkır
Ne gam ne keder
Etekte zill şıkır şıkır

Çargâhtata
Dergâhta
Bargâh da
Her şey şahane
Bire bin verir kârhane
Çarklar, dişliler
İşler tıkır tıkır

Uludağ senin
Alpler benim
İlave
Günübirlik aşklar
Yeni usul sevişler
Kaçamak bakışlar
Kayışlar mayışlar
Kayak kaypak sky
Bir acayip işler
Yaşasın karlar kışlar?
Zengine
Magazine gün doğdu ayol
Bir curcunadır başlar

* * *
Hay lanet
Yine başladı kışlar
Bu ayazlar bu soğuklar
Tir titrerlerken yuvasız kuşlar.

Kim bilir
Ne ederler
Ne yerler
Yersiz yurtsuz yoksullar.
Nere giderler
Sokaktaki çocuklar.

Köpek gibi ısırırken açlık
Bileği bükülür sevginin
Nefretin önünde diz çöker
Dalında ne düşün kalır ne gülüşün
Bir bir dökülür
Yüreğindeki çiçekler.

Küfreder genine
Kaderine
Yedi ceddine
Sıcakkanlılığına
İlenir
Lanet okur
Bir çıyan
Bir sıçan
Bir solucan
Bir köryılan kadar olamadığına

Yaz yalan, kış gerçek
Kış kışlığını
Puşt puştluğunu
Kuş kuşluğunu gösterecek
Dayan be serçecik dayan
Dayan be çocuk dayan
Gün ola harman ola
Gün ola döne devran
Gün ola yürüye kervan
Elbet değişir bu nehrin yönü akışı

Yaratan yaratmış da kışı

Hay, şerrine lanet ola;
Kim atmış bu yoksula masum çocuğa kayışı
Ya kim serpti sokağa
Kim yarattı
Üstümüzdeki buz gibi bakışı?

Mahmut Nazik 06 01 2011 Mersin

Bargâh Far. İçine izinle girilen yer, otağ, yüksek divan.
çargâh: Farsça. a. (çargâ:hı) müz. 1. Türk müziğinde “do” perdesinin adı. 2. Bu perdede karar kılan makam.