Kış III Şiiri - Muhsin Ertuğrul Özer

Son yaprak düşerken al beni yaradanım.
Bu kışın melankolisi aştı artık beni.
Yalnız hissediyorum üstüme yağarken kar.
Bir seninle buluştuğumda kesiliyor efkâr.

Eskiden severdim kış günlerini soğukça.
Şimdiyse seninle buluşmam zorlaştıkça,
Nefret eder oldum kara kıştan, soğuktan.
Hep aklımda dolaşıyor düşünceler.
Elinde hiltiyle delerken beynimi.

Beynim gurulduyor onları düşündükçe.
Saçlarım dökülüyor feryattan çektikçe.
Ağzım ıslanıyor yaşlardan estetikçe.
Kalbim atıyor seni böyle sevdikçe.

Dosdoğru kollarına yöneliyorum seni gördükçe.
Hani beni yeniden dirilten kolların var ya.
Keşke beni o kollarla gömsen, üstüme de biraz toprak ve kar
örtüsü.
Daha ne isterim ki.